Sobór św. Ducha
Inicjatywa budowy soboru pojawiła się po utworzeniu guberni siedleckiej. Gubernator Stefan Gromeki rozpoczął starania o wzniesienie w mieście murowanej cerkwi. Piątego stycznia 1867 roku władze wydały pozwolenie na budowę. W tymże roku powstał Komitet Budowy Cerkwi. Nadzór architektoniczny sprawował architekt gubernialny Ignacy Modrzewski. Na miejsce budowy wybrano plac na skrzyżowaniu ulic Ogrodowej i Alejowej. Kamień węgielny pod budowę położono w dniu 18 lipca 1867 roku. Do budowy zużyto 200 tysięcy cegieł. Świątynię wznosili mistrzowie z Czernihowa pod kierownictwem inżyniera Jakimowskiego. Sobór zwieńczało pięć ośmiobocznych wież z kopułami, w których umieszczono 11 dzwonów, z których największy ważył 150 pudów, drugi 101 pudów, a pozostałe razem 300 pudów. Świątynia otrzymała czterorzędowy ikonostas. W soborze umieszczono szereg wspaniałych ikon, w tym ikonę św. Aleksandra Newskiego ofiarowaną przez cara Aleksandra III i ikonę św. Mikołaja Cudotwórcy ofiarowaną przez pracowników Ziemskiej Straży Siedleckiej Guberni. Posadzkę wykonano z białego i czarnego marmuru. Wokół soboru urządzono skwer i posadzono dekoracyjne rośliny. Teren otoczono żeliwnym ogrodzeniem w kolorze żółtym. Wyświęcenia soboru dokonano 2 listopada 1869 roku. Cała budowa zamknęła się kwotą 80 tysięcy rubli. Sobór pełnił swoją funkcję do wybuchu I wojny światowej. W czasie wojny okupant zajął cerkiew początkowo na magazyn, następnie przystosował budynek do odprawiania nabożeństw dla swoich żołnierzom. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości sobór przekazano na potrzeby katolickiej parafii wojskowej. W maju 1920 roku przystąpiono do przebudowy tak wewnątrz, jak też na zewnątrz świątyni. Rozebrano cztery kopuły, a na wieży środkowej kopułę zastąpiono stożkiem z płaskim czterospadowym dachem. Trwająca do 1933 roku przebudowa usunęła wszystkie elementy świadczące o prawosławnym pochodzeniu świątyni. Nawet stare lipy rosnące wokół ogrodzenia wymieniono na nowe. Jedynym znakiem świadczącym o istnieniu tu niegdyś cerkwi był krzyż prawosławny z wyciętym profilem postaci ukrzyżowanego Chrystusa, umieszczony po prawej stronie na ścianie bocznej świątyni.

 

Cerkiew Ikony Matki Bożej Kasperowskiej na 3 piętrze budynku więzienia, wyświęcona 16.08.1887 roku. W 1890 roku cerkiew przeniesiono do pomieszczeń nowego korpusu budynków więziennych. Koszt budowy cerkwi nie licząc, bezpłatnych robót więźniów zamknął się kwotą 1562 rubli 31 kopiejek. Ze starej cerkwi przeniesiono jedynie ikony. Wszystko pozostałe było nowe, dębowy ikonostas wzorowany na ikonostasie w cerkwi I – ego żeńskiego gimnazjum w Warszawie. Ikony do ikonostasu i pozostałe ikony pochodzą z pracowni malarza moskiewskiego Morozowa.

Cerkiew wojskowa 
Cerkiew wojskowa 185. Siedleckiego Pułku Piechoty w koszarach, wyświęcona 22.12.1902r. Cerkiew mieściła się w dobudowanym do żołnierskiej stołówki pomieszczeniu i na czas nabożeństw rozsuwano ścianę.
Cerkiew wojskowa

 
Cerkiew szkolna po przebudowei na seminarium nauczycielskie.



cerkiew garnizonowa 
Cerkiew prawosławna po przebudowie na kościół katolicki w 1920 roku
cerkiew garnizonowa

Cerkiew Ikony M.B.Kasperowskiej 
Cerkiew Ikony Matki Bożej Kasperowskiej na 3 piętrze budynku więzienia
Cerkiew Ikony M.B.Kasperowskiej



 
Cerkiew szkolna św. Spirydona z 1837 roku w budynku rządowym przy ul. Pałacowej.
Katedra św. Ducha
Katedra św. Ducha

 
Cerkiew prawosławna obecnie kościół katolicki