W prawosławnym monasterze Opieki Matki Bożej w Turkowicach rokrocznie na przestrzeni 8 lat społeczność prawosławna integruje się w święto złożenia Szaty Przenajświętszej Bogarodzicy w Blacherneńskiej świątyni miasta Konstantynopol. Właśnie w tę liturgiczną uroczystość społeczność prawosławna Chełmszczyzny od stuleci adoruje Turkowicką ikonę Bogarodzicy.

Uroczystości rozpoczęły się w wigilię święta Całonocnym Czuwaniem. Niedzielnej Boskiej Liturgii przewodniczył metropolita Symeon, ordynariusz diecezji winnicko-barskiej. Oprócz obecnych na uroczystościach wieczornych hierarchów i duchowieństwa naszej Cerkwi, w niedzielę do Turkowic przybył także najbliższy sąsiad arcybiskup Włodzimierz, diecezji włodzimierz-wołyński i kowelski, wraz z gronem pielgrzymów oraz duchowieństwem Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej. Nie zabrakło też pielgrzymów zjednoczonych w Towarzystwie „Chełmszczyzna” z Kowla, Łucka i Włodzimierza Wołyńskiego. Przybyły również pielgrzymki z Bielska Podlaskiego, Siemiatycz oraz z nadbużańskich miejscowości Południowego Podlasia zorganizowana przez terespolskiego proboszcza.

Po odczytanej Ewangelii ze słowem okolicznościowej homilii do wiernych zwrócił się metropolita Symeon. Uroczysta Boska Liturgia zakończyła się tradycyjnym „Krestnym chodem”. Z końcowym słowem do zebranych zwrócił się ordynariusz diecezji lubelsko-chełmskiej, arcybiskup Abel. Władyka dziękował wszystkim przybyłym na uroczystości do monasteru Opieki Matki Bożej w Turkowicach, a przede wszystkim siostrom zakonnym turkowickiego monasteru. Arcybiskup podziękował również swoim diecezjanom z Lublina, Biłgoraja, Tarnogrodu, jak też mieszkańcom Turkowic oraz wszystkim prawosławnym wiernym rozproszonym po ziemi hrubieszowskiej i tomaszowskiej. Władyka często cytował słowa paraliturgicznej pieśni autorstwa ks. Dymitra Pawełki „Wołyń Poczaiwom sływe...” zachęcając do szerszego kultu Przenajświętszej Bogarodzicy w jej Turkowickiej ikonie.

Po wspólnej monasterskiej agapie część duchowieństwa wraz z pielgrzymami zebrała się na modlitwie na zbiorowej mogile na cmentarzu w Sahryniu, na Golgocie Ziemi Chełmskiej – jak to nazwał władyka Abel – gdzie 10 marca 1943 r. oddało swoje życie ok. 900 bezbronnych mieszkańców tej miejscowości.