5 grudnia siostry turkowickiego monasteru uroczyście obchodziły dzień pamięci swojej niebiańskiej patronki – świętej mniszki wyznawczyni Paraskiewy (prepodobnoispowiednicy Paraskiewy), która przed laty żyła tu jako siostra, a dziś w Turkowicach spoczywają jej święte relikwie.

Świąteczne uroczystości przebiegały w modlitewnej atmosferze, przy bizantyjskim śpiewie sióstr, w kameralnym gronie pielgrzymów, najbliższych przyjaciół monasteru i duchowieństwa Dekanatu Zamojskiego, które już od kilku lat właśnie w tym dniu odbywa swoje bożonarodzeniowe gowienija.

Wiosną 2019 roku siostry rozpoczęły budowę pierwszej i jedynej na świecie cerkwi poświęconej świętej mniszce Paraskiewie oraz rozbudowę całego kompleksu monasterskiego z uwagi na powiększającą się wspólnotę i potrzeby lokalowe.

W związku z tym siostry zwracają się z serdeczną prośbą do całego duchowieństwa, wiernych i wszystkich ludzi dobrej woli o materialne i modlitewne wsparcie inicjatywy rozbudowy monasteru, gdyż koszty inwestycji, mimo nieustającego trudu sióstr w celu zdobycia funduszy, znacznie przewyższają ich skromne możliwości. Imiona ofiarodawców są codziennie wymieniane przez siostry w trakcie czytania psałterza oraz podczas wszystkich Świętych Liturgii. Na znak wdzięczności i z prośbą o Boże błogosławieństwo imiona darczyńców zostaną także umieszczone pod ołtarzem nowej cerkwi ku czci św. Paraskiewy w dniu jej wyświęcenia.

Za każdą ofiarę już dziś wyrażamy swoją wdzięczność i serdeczne Spasi Gospodi! Bóg zapłać!
Konto monasteru:

Monaster Opieki matki Bożej, 22-546 Turkowice 133
PKO S.A. 90 1240 2829 0000 0010 2240 1819
Internetowa zbiórka pieniędzy na portalu: www.zrzutka.pl/z/monaster
Strona monasteru: www.monasterturkowice.pl

Skrócony żywot św. Paraskiewy Turkowickiej

Urodzona w 1888 roku w dziś już nieistniejącej wsi Piesczanoje w guberni podolskiej na Zachodniej Ukrainie, już od młodzieńczych lat, pod wpływem religijnego wychowania, jakie otrzymała od swego dziadka, Paraskiewa zapragnęła poświęcić swoje życie Bogu. Prosząc Go w modlitwach o wskazanie drogi życiowej, pewnej nocy we śnie przeżyła widzenie ustawionej bokiem na cerkiewnej solei pięknej ikony Bogurodzicy, trzymającej w rękach szarfę z napisem: W tym monasterze będziesz żyć.

Poszukiwania monasteru z taką ikoną okazały się jednak bezowocne i Paraskiewa w wieku 19 lat wstąpiła do innego klasztoru, w Teolinie pomiędzy Grodnem a Augustowem. Po kilku latach, podczas podróży w rodzinne strony, nowicjuszka Paraskiewa zechciała pokłonić się cudownej Chełmskiej Ikonie Bogurodzicy, a przy okazji odwiedzić niedaleko leżący turkowicki monaster. Niestety, nagła choroba uniemożliwiła jej dalszą podróż i zmusiła do dłuższego pozostania w Turkowicach. I właśnie tu, pewnego jesiennego dnia przyszła mniszka odnalazła dokładnie taką samą ikonę, jaką przed laty ujrzała we śnie, stojącą dokładnie w tej samej pozycji i w tym samym miejscu jak to było w widzeniu. Z błogosławieństwa przełożonych Paraskiewę w 1912 roku zaliczono w poczet sióstr turkowickiego monasteru.

Jej dalsze losy od momentu bieżeństwa do Rosji w związku ze zbliżającym się frontem wojennym i aż do śmierci, naznaczone były ogromnym cierpieniem fizycznym i duchowym (zsyłki, przesłuchania, tułaczka, ciężkie choroby, pod koniec życia paraliż), lecz jednocześnie obfitowały w głębokie mistyczne przeżycia i widzenia świętych apostołów Piotra i Pawła – wszystko pod czujnym okiem ojca duchowego – dziś również zaliczonego w poczet świętych, ówczesnego biskupa Dmitrowa Serafima Zwiezdinskiego. On też w 1921 roku udzielił Paraskiewie postrzyżyn w riasofor, nie zmieniając jej imienia.

Wszystkie życiowe doświadczenia hartowały ducha siostry Paraskiewy i rozpalały jeszcze większą miłość do Boga i bliźnich. Obdarzona przez Stwórcę wieloma talentami i darami duchowymi - pokorą, łagodnością, umiejętnością pracy z dziećmi, pięknym głosem, wiedzą i duchowym rozeznaniem mimo młodych lat, święta Paraskiewa przez całe życie z autentycznym oddaniem trudziła się dla dobra bliźnich i Cerkwi, spełniając wszystkie powierzane jej obowiązki: diakonisy w ołtarzu podmoskiewskiej wsi Podlipiczje, psalmistki, dyrygentki ponad 60-osobowego chóru dziecięcego, nauczycielki gramoty i religii we wsi Diedieniewo, gdzie została oddelegowana z monasteru Spaso-Blacherneńskiego w Dmitrowie, do którego trafiła po ewakuacji z Turkowic.

Jej misyjna działalność z dziećmi i młodzieżą stała się powodem prześladowań ze strony władzy radzieckiej i zesłania. Lata zsyłki w Kazachstanie i późniejsza tułaczka znacząco naderwały jej zdrowie. Mniszka Paraskiewa zmarła 4 grudnia 1953 roku w dniu święta Wprowadzenia Najświętszej Bogurodzicy do Świątyni. Do grona świętych została zaliczona w roku 2000. W turkowickim monasterze od roku 2010 znajduje się cząsteczka jej świętych relikwii.