W środę Przepołowienia Pięćdziesiątnicy tj. 2 maja hrubieszowska parafia uroczyście wspominała pamięć „Męczenników Ziemi Hrubieszowskiej i Ikony Matki Bożej Prehorylskiej”. Na święto przybyli przedstawiciele władz samorządowych, służb mundurowych, również wierni z innych okolicznych miejscowości, liczne grono sympatyków naszej parafii, a także liczni pielgrzymi z kilku miast Wołynia na Ukrainie.

Boskiej Liturgii przewodniczył ks. mitrat Aleksander Kondratienko, proboszcz parafii prawosławnej pw. św. męcz. Pantelejmona w Nowowołyńsku w asyście duchowieństwa dekanatu zamojskiego oraz ks. Ihumena Dionizego z klasztoru w Jabłecznej. Okolicznościową homilię wygłosił ks. Korneliusz Wilkiel. Liturgię upiększyły swoim śpiewem bizantyjskim siostry z pobliskiego klasztoru pw. Opieki Matki Bożej w Turkowicach. Po zakończeniu Świętej Liturgii odsłużono molebień, podczas którego wzniesiono dziękczynne modlitwy szczególnie za arcybiskupa Abla, wszystkich darczyńców, a także za wszystkich przybyłych na święto. Na zakończenie proboszcz hrubieszowskiej parafii ks. Jan Kot podziękował za przybycie i wspólną modlitwę wiernym, pielgrzymom oraz duchowieństwu. Szczególne słowa wdzięczności skierował do pielgrzymów z Wołynia za ich ofiarne serca i że nie bacząc na przeszkody i dzielące nas granice przybyli tak licznie na nasze święto.

Po nabożeństwie pielgrzymi i wszyscy uczestnicy Liturgii zostali zaproszeni na wspólny świąteczny poczęstunek, który został przygotowany przez parafię.
 

Cerkiew p.w. Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w Hrubieszowie powstała w II połowie XIX w. i jest co najmniej dziewiątą świątynią w ponad 600–letniej historii miasta. Została ona wyświęcona 13 maja 1875 r. przez arcybiskupa chełmskiego i warszawskiego Leoncjusza. Po akcjach wysiedleńczych, a przede wszystkim po akcji „Wisła”, cerkiew hrubieszowska została opuszczona, ale już w 1951 r. wznowiła działalność i od tego czasu jest czynna nieprzerwanie. Hrubieszowska cerkiew jest najbardziej okazałym obiektem prawosławnej architektury sakralnej w naszym kraju. Wyróżnia się trzynastoma kopułami oraz piękną ikonografią zarówno wewnętrzną jak i zewnętrzną.

Fot: Damian Kot